dag 7

dag luitjessss,

Deze blog is klaar. Niet echt natuurlijk, we moeten eigenlijk nog beginnen. Maarja, alle begin is moeilijk.XD

Vanmorgen was het weer heel vroeg dag, er zouden vandaag zo'n 200 mensen komen voor een kerstviering en maaltijd en dan moet er wel wat voorbereid worden. Een geniaal idee voor de versiering kwam van Lucas en Mirjam (van wie het idee nou precies kwam is niet duidelijk, daar discussiëren ze nogal over :)) Van overgebleven cadeaupapier en touw kwam een vlaggenlijn tevoorschijn. (zie foto's)

De mannen gingen verder met het leggen van laminaat en hebben het nu helemaal klaar!! Emmely is ook even tot klusman omgetoverd, zie foto's. Inmiddels kan zij het heel goed en is het haar grote hobby geworden.

De kerstviering was intussen begonnen en de oudjes waren samen gezellig aan het zingen. Wij kwamen wat later binnen en liepen tegen een bepaalde muur op. Je moet begrijpen dat het eetpatroon van Roemenen wat verschilt van het Nederlandse, en dat houd in dat ze vooral sterk geurend voedsel eten. Wanneer zo'n 200 mensen hun lucht een relatief kleine ruimte in blazen kun je je er wel wat bij voorstellen hoe de geur na een minuut is, laat staan na zo'n 20 minuten. Na die 20 minuten was de planning dat wij wat zouden zingen, in het Nederlands uiteraard. Vooral Menno was wat bang dat hij het einde van de eerste regel niet zou halen, maar we hebben het gered! 

Na het kerstfeest was er eten voor de bezoekers. Het was bijzonder om te zien hoe de mensen brood bij elkaar verzamelden en ook echt in een servet in hun tas stopten om mee naar huis te nemen. Ook trucs om aan het einde meerdere pakketten mee te nemen waren niet van de lucht. De sfeer was goed en ik denk dat de bezoekers met een tevreden gevoel naar huis zijn gegaan. Ook wij voelen ons voldaan en hebben weer wat moois voor onze medemens hier kunnen doen. 

Nadat iedereen vertrokken was zijn we allemaal nog granny's wezen bezoeken. We hebben in deze week alle 112 pakketten kunnen bezorgen!! We hebben dus erg hard gewerkt met z'n allen. 
Niet bij iedereen ging het helemaal vanzelf. Een groep moest een eind rijden (ruim een uur) om pakketten bij een stadje te bezorgen. Na een heel eind gereden te hebben kwam de maatschappelijk werker erachter dat ze zo'n 180 graden de verkeerde richting op reden, draaien dus! Uiteindelijk heeft een man uit het dorpje voor de auto uitgefietst om de adressen van de granny's aan te wijzen en zo is het toch helemaal goed gekomen. 
Het is echt leuk om te zien dat in de dorpjes nog paard en wagen rondrijden. In Nederland is een paard meer 'luxe' maar hier is het nog echt een vervoersmiddel.

Een andere groep heeft iets heel bijzonders meegemaakt. Ze kwamen bij een gezin waarvan de twee ouders zwaar depressief waren. Zij hebben in het verleden veel meegemaakt en sindsdien hebben zij letterlijk niet meer kunnen lachen. Wanneer zij het pakket overhandigd kregen en zij op de foto gingen met de meiden werd de vrouw spontaan emotioneel en kreeg zij voor het eerst in jaren weer een glimlach op haar gezicht. De maatschappelijk werker vertelde dat deze mensen inderdaad jaren lang niet hebben kunnen lachen en dat dit echt de eerste keer was! Supermooi dat wij hieraan mee mogen werken en echt iets voor anderen kunnen betekenen. 

Een etentje hadden we verdiend, dus dat hebben we vanavond gedaan. We zijn bij een restaurant in de buurt gaan eten. Het was echt supergezellig, echt TOP!

We kregen van Sandor, de organisator een leuk cadeautje en een mooie speech. We hebben niet echt terug gespeeched, maar Sandor is echt top!